Pampus Duurzaam Zelfvoorzienend – Thema Voedsel

Verleden

De Fortwachter en zijn gezin haalde voedsel lokaal: vis kwam van vissers op de Zuiderzee, ze hadden een eigen kleine groentetuin en hielden kippen. Ze maakten veel eten in om het voor langere tijd houdbaar te maken. Bij een volledige bezetting, met 216 man, was het uiteraard niet mogelijk om mogelijk om de manschappen van eigen voedselbehoefte te voorzien. Voedsel werd van buitenaf aangeleverd. Nieuw in die tijd was verduurzaamd voedsel = ingeblikt voedsel. Soldaten aten veel soep uit blik, groente en vlees uit blik. Daarnaast gedroogd voedsel zoals rijs, erwten en vis. Er was een noodvoorraad aanwezig, mocht Pampus niet bevoorraad kunnen worden.

De voedselvoorziening binnen de Stelling van Amsterdam ging in principe uit van hetzelfde systeem, maar dan op grotere schaal: Mocht de Stelling van Amsterdam in werking worden gezet, kon de bevolking niet meer van buitenaf bevoorraad worden. Geschat werd dat een half miljoen mensen voor minimaal een half jaar gevoed moest kunnen worden. Daartoe was er o.a. in Amsterdam een grote voorraad graan aangelegd. Binnen het gebied van de Stelling werd een eigen waterzuiveringsinstallatie aangelegd. Er kwamen 104 waterputten nabij Amsterdam, en er kwam een zuiveringsinstallatie en ontijzeringsinstallatie nabij Amsterdam. Vlees en melk kwam van het vee, dat vanuit de geïnundeerde gebieden bij boeren binnen de stelling werd ondergebracht. Op het Entrepotdok (Amsterdam) lag een grote noodvoorraad ingeblikt voedsel.

Heden

• Pampus ontvangt jaarlijks 60.000 bezoekers, waaronder 000 bezoekers die vooral of alleen voor het restaurant komen.
• Het is niet mogelijk om op het eiland voldoende te kweken om zelfvoorzienend te worden. Er is daarom gekozen om op de 300 m2 moestuin ook groentes te kweken die bijzonder of lokaal niet gemakkelijk te verkrijgen zijn.
• De oogst van kool, tomaat, courgette, komkommer is voldoende dat we dat niet meer hoeven in te kopen in het seizoen.
• Door het op het eigen eiland te kweken, sparen we brandstof voor vervoer uit. Uiteraard leven we hier met het seizoen. De moestuin is zo ingericht, dat er gedurende een lange periode iets te oogsten valt.
• We gebruiken zoveel mogelijk van het product. En herplanten zelfs de oude resten voor een circulade!
• Net als vroeger, gebruiken we het koude fort voor opslag van (ingemaakte) groenten en passen we technieken toe zoals fermenteren.
• Een van de grotere uitdagingen: grond verbeteren.
• Filosofie keuken: 80% plantaardig 20% dierlijk eiwit. T.z.t. 100 % plantaardig.

Toekomst

• Een van de grootste uitdagingen op het eiland is het verbeteren van de grondkwaliteit.
• Naast de negen vakken waarin op conservatieve manier wordt ‘gemoestuind’, wordt er geëxperimenteerd met het aanleggen van een permacultuur aan de noordzijde van het eiland. Dit heeft wel zijn tijd nodig. Het duurt ongeveer 7 jaar voordat er een ecosysteem gecreëerd is dat zichzelf in balans houdt.

Met het vergroten van de moestuin maakt Pampus optimaal gebruik van de zon, regen en wind rond en op het eiland om op een biologische manier bijzondere groentesoorten te kweken. De bezoeker wordt direct geconfronteerd met de opbrengst van de (seizoens)groentes door het menu op de opbrengst af te stemmen. Door de eigen productie bespaart Pampus het verbruik van brandstof voor vervoer. De eigen productie versterkt het verhaal van zelfredzaam eiland. Door te kiezen voor zeldzame Nederlandse groentesoorten draagt het ook nog eens bij aan het behoud van culinair erfgoed!