EILANDTAAL
in rijm,
Rep en roer

Luister hier naar het verhaal “De Milleniummug” door onze eilanddichter Romy van Dongen.

Daar lig je dan, bijna voor Pampus op Pampus. Je zag eerder de zon het IJmeer raken, waarbij op magische wijze een kleurenpallet ontstond van zomergeel, warmoranje vermengd met een vleugje vurig rood. Daarna stond de maan aan de hemel op uit haar dag rust. Achter je in een donker duister ligt het jarenoude fort. De grijze geschutskoepels zullen vannacht over je waken als een stenen reus. Krekels en een verdwaalde boerenzwaluw zingen je een welterusten toe. Het laatste licht achter het raam van het huisje bij de fortwachter gaat uit. In de verre verte zal ook de grote stad langzaam in diepe slaap vallen. De nacht kondigt zich aan.

Je bent gevangen en geborgen in de armen van de basaltring om Pampus heen. De wind streelt onze haren en gezichten. We drijven op de kabbelende golfjes. En dan wordt de rust plotseling bruut verstoord door een herkenbaar zoemend geluid. Een mug. Een piepklein wezentje met zes pootjes, vleugeltjes, een naaldje en ieniemienie oogjes.

Je veert op, je knipt je zaklamp aan en woest schijn je rond om te zien waar dat akelige lawaai insect zich bevindt. Maar wacht eens even. Waarom zoemt een mug?

Wat veel mensen niet weten, misschien dat hooguit nog een handjevol mensen het wel weet, is dat er ooit een experiment is geweest op het IJmeer met muggen. Zo vlak rond de eeuwwisseling, ging het niet goed in Amsterdam met het telefoniebedrijf Nokia. De verkoopcijfers vielen nogal tegen. Een paar onderzoekers van de universiteit bedachten in het geheim een masterplan. Ze creëerden een genetisch gemodificeerde mug. Met een simpel klein prikje kon zo een verslavende stof toegediend worden. Mensen zouden verslaafd worden aan hun telefoon. Ze zouden straks niet meer zonder kunnen. Tijdens het eten, tijdens het wandelen, tijdens het werken, tijdens het boodschappen doen en zelfs tijdens het poepen. Bizar. Maar het was te gevaarlijk. Nokia gaf geen toestemming. Maar een van de onderzoekers liet de milenniummuggen per ongeluk ontsnappen. Ze vlogen weg over heel het IJmeer. Stuk voor stuk werden de mensen gestoken en raakten ze verslaafd aan hun telefoon. Het ging van kwaad tot erger.

De gewone muggen zijn doodsbang voor de milenniummug. Uit paniek zoemen ze, om ons te waarschuwen en soms delen ze een klein prikje uit, in de hoop dat ze ons nog wakker kunnen schudden uit deze digitale wereld. Maar het is al te laat. Er is niet veel meer aan te doen, helaas. De milenniummuggen hebben zich in rap tempo verspreid.

Het enige wat we kunnen doen, is toch wat vaker de telefoon wegleggen. Begin hier vandaag mee. Op Pampus. Leg je telefoon zo weg, pak hem niet. Het blauwe licht lokt alle milenniummuggen naar je tent toe. Je zult nog meer eindeloos willen scrollen, liken en delen. Eindeloos scrollen.

Hoor in plaats daarvan de krekels, de boerenzwaluwen, de kabbelende golfjes, het geruis van windturbines. Je wordt vanzelf gewekt door de tjiftjaf, de merels en de winterkoninkjes. Zie dan morgenochtend hoe het eiland met de zon ontwaakt. Geniet, sluit je ogen. Ervaar de rust van een onbewoond eiland. Bevrijd jezelf voor even uit het wereldwijde web. Laad jezelf op, niet je telefoon.

Laad je jezelf op met nieuwe energie. Droom zacht!